Mieliśmy już pokochaną jak i jednocześnie znienawidzoną przez wielu trylogię Greya, w której poukładana, szara myszka poznaje perwersyjne życia multimilionera. W After, a więc ekranizacji pierwszego z czterech tomów powieści młodzieżowej pióra Anny Todd, Anastazję zastąpiono Tessą, a Christianem tym razem został do szpiku stereotypowy bad boy Hardin.
Nie bez powodu nawiązałem do znanej na całym świecie serii książek autorstwa E.L. James. To sami producenci ekranizacji After jasno dawali do zrozumienia, że ich film to będzie właśnie taki Grey, ale już nie dla znudzonych życiem gospodyń domowych potrzebujących wtłoczenia do swojego życia odrobiny perwersji, tylko tytuł dla nastolatków/nastolatek. Czy ekranizacja książki Anny Todd ma szansę odnieść kasowy sukces? Zapewne tak, bo to bardzo przewidywalne i łatwe do przełknięcia love story, a zarazem teen drama, która tylko próbuje poruszyć jakiekolwiek ważne tematy dojrzewania, ale którą dobrze się ogląda.
SZARA MYSZKA I STEREOTYPOWY BAD BOY
Główna bohaterka Tessa ( w którą wciela się Josephine Langford, siostra Katherine Langford znanej szerzej z roli Hanny Baker z serialu 13 Powodów) to wchodząca w dorosłe życie spokojna i pilna, o gładkich, lśniących włosach i przyzwoitej figurze, uczennica, która pakuje wszystkie swoje książki i z uśmiechem na ustach przenosi się na kampus rozpoczynając swoją przygodę z college’m. Tam rozpoczyna przemianę z bezpruderyjnej i gardzącej jakąkolwiek dewiacją i perwersją dziewczyny w pewną siebie kobietę, która zaczyna rozumieć czego chce. Historia, jak każda inna, w końcu to imprezy w akademiku dopiero uczą człowieka życia prawda? No tak, ale w przerwie na swojego pierwszego w życiu shota czystej spotyka krnąbrnęgo Hardina (w którego wcielił się Hero Fiennes Tiffin), stereotypowego bad boy’a, ktory to zaczyna główną bohaterką otwarcie gardzić.
Hardin to typowy przykład dzieciaka z problemami, mającego trudne relacje z ojcem, o dziwnych skłonnościach do zaczytywania się w XIX wiecznej literaturze. Szereg tatuaży, kruczoczarne włosy i błysk w oku daje do zrozumienia, że grzeczny to on nigdy nie był i raczej już nie będzie. To w połączeniu z dość bogatą inteligencją sprawia, że główna bohaterka zaczyna się nim interesować. Gry słowne z XIX wieczną Dumą i Uprzedzeniem w tle są tylko pretekstem do zawiązania się pomiędzy bohaterami dziwnej, z początku odpychającej obie postacie od siebie relacji, by w poźniejszym czasie ich ze sobą połączyć.
XIX WIECZNA LITERATURA W TLE
Jaką rolę w całej historii gra książka żyjącej na przełomie XVIII/XIX wieku Jane Austen? Całkiem sporą choć pasującą do całego filmu jak pięść do nosa. Otóż bohaterowie starają się utożsamiać z tymi z książki, a więc Elizabeth Bennet i Panem Darcy. Pouukładana i grzeczna Tessa spotyka swojego Pana Darcy’ego, wyniosłego i wyrachowanego Hardina. Jak to wyszło w filmie? Dość groteskowo, sami bohaterowie wiele nie mówią, a ich postaci są dość płytkie i pozbawione charyzmy choć nie do końca bez polotu.
Wątek miłosny dwójki został potraktowany lekko po macoszemu, a jeśli ktoś oczekiwał ociekających seksem scen łóżkowych to będzie srogo zawiedzony. O o ile w książce takie sceny się pojawiają, tak już w filmie jest ich jak na lekarstwo, nie licząc zbliżenia kamery na rękę Hardina sięgającą pod majtki przewracającej z zachwytu oczami Tess. Na szczęście losy tych dwojga nie przypominają spokojnej, pogłębiającej się i nudnej relacji, a szereg impulsywnych zachowań doprowadzających bohaterów do wzajemnego pożądania.
Oglądając film można się zacząć zastanawiać co może popsuć zazębiającą się relację dwojga bohaterów. Czy będzie to chłopak (!) Tessy czy też może dziwne i egocentryczne zachowania Hardina, którego głównym hobby jest sypanie cytatami z prozy XIX wieku? Nie mam zamiaru zdradzać szczegółów, ale sam twist, a więc zwrot akcji, istnieje i mógłbym śmiało powiedzieć, że udał się dość dobrze. Byłem zaskoczony rozwojem wydarzeń choć było mi zarazem dość głupio, że nie domyśliłem się tego już na samym początku!
GŁÓWNI BOHATEROWIE SĄ OK, ALE RESZTA TO FIKCJA
O ile postaci pierwszoplanowe są rozpisane na przyzwoitym poziomie tak już cała otoczka tylko udaje, że w tym filmie faktycznie gra i może przekazać jakąkolwiek wartość dodaną. Współlokatorki Tess to nastawione na wieczną zabawę, dość abstrakcyjnie ubrane (a może to ja już jestem stary) buntowniczki starające się, z całego serca pokazać głównej bohaterce jak można się dobrze bawić na studiach. Reszta z postaci jest totalnie randomowa, bez polotu i nie warto o nich wspominać. Palmę pierwszeństwa w swej mdłej kreacji wiedzie chłopak Tess, którego było mi po prostu żal. Takiego miałkiego i zdesperowanego fajtłapy dawno nie widziałem na ekranach kin.
GREY DLA NASTOLATKÓW/NASTOLATEK
After to kolejna miłosna opowieść z kategorii teen drama, która niechybnie zaczęła być porównywana, poniekąd przez samych twórców, jako młodzieżowy Grey. O ile historia Anastazji i Christiana dawała pole do popisu i była znośna tak już historia Tess i Hardina nie do końca. Nie zrozumcie mnie źle, to nie jest zły film, to po prostu film bez potencjału i kolejny lekki romans, starający się niepotrzebnie w pewnym momentach dramatyzować.
Co ciekawe dzięki wpleceniu wątków XIX literatury film zyskał pewną wartość i tak dyskusje głównych bohaterów na temat słuszności postępowań Elizabeth Benneth i Pana Darcy’ego z Dumy i Uprzedzenia, bądź czy kultowy Wielki Gatsby J.F Fitzgeralda był tak naprawdę kłamstwem zrodzonym w umyśle głównego bohatera są zrealizowane dobrze i ciekawie. Za to duży plus, a co poza tym? To wciąż ciekawy film do obejrzenia w gronie przyjaciół. Doskonale sprawdza się również jako element… gry wstępnej 🙂
Oceniam na 6/10 punktów!
